Şile escort sabahı, denizin kıyıya vuran dalgalarının hırıltısı ve hafif rüzgarla uyanıyordu. Dar sokaklar hâlâ sessizdi, taş kaldırımların üzerinden geçen birkaç kişi dışında kimse yoktu. Elif, 23 yaşında genç bir kadın, küçük ve bakımsız evinden çıkıp sahile doğru yürüyordu. Gözlerinde anal seven yorgun ama kararlı bir ifade vardı; hayat, ona çok erken yükler yüklemişti. On altısında ailesini kaybetmiş, geriye yalnızca kendi başına ayakta kalmak kalmıştı.
Elif’in günleri, hayatta kalma mücadelesiyle geçiyordu. Sabahın erken saatlerinde uyanır, sahil boyunca yürüyerek iş arar veya küçük işler yaparak para kucakta veren kazanmaya çalışırdı. İnsanlar ona çoğu zaman merhametle değil, yargıyla bakıyor, güzelliğinin ardında saklı acıyı göremezdi. Ama Elif, bunu umursamayı öğrenmişti. Onun için hayatta kalmak, her gün yeniden ayağa kalkmak ve mücadeleye devam etmek demekti.
Yalnızlık, Elif’in en yakın arkadaşı olmuştu. Küçük evinde tek başına otururken, denizin kıyıya vuran dalgalarının sesini dinler ve kaybettiklerini düşünürdü. Ailesinin yokluğu, hayatın getirdiği sıkıntılar ve karşılaştığı zorluklar zaman zaman ruhunu yorsa da o, pes etmeyi hiç düşünmedi. Her gün yeniden ayağa kalkmayı, hayatın hırçın rüzgarlarına karşı dimdik durmayı öğrenmişti.
Günler birbirini takip ederken, Elif her akşam sahilde yürüyüş yapar, gelecek hayallerini düşlerdi. Bir gün bu dar sokaklardan, zorluklardan ve yalnızlıktan uzaklaşabileceğini hayal ederdi. Şile escort taşlı yolları ve rüzgârla savrulan ağaçları arasında yürürken, hem hayatta kalmayı hem de kendi özgürlüğünü arıyordu.
Hayatta kalmak onun için sadece fiziksel bir mücadele değildi; ruhsal bir dirençti. İnsanlar onun yaşadığı acıları göremezdi, ama Elif biliyordu ki güçlü kalabilmek, sessiz kalabilmek ve her gün yeniden mücadele etmeyi sürdürebilmekle mümkündü. Bu yüzden her gün yeniden ayağa kalkıyor, hayatın getirdiği zorluklarla savaşmayı sürdürüyordu.
Bir yanıt yazın